پیدایش سینما در ایران

سینما را مظفرالدین شاه وارد مملکت کرد. نه به قصد خدمت به ملتش، بلکه در راه ارضای ذهن تنوع طلب و حداکثر نوجویش ... و بعد میرزا ابراهیم خان صحاف باشی که با کاربرد سینما آشنا شده بود، آن را که در انحصار شاه و اشرف بود، به میان مردم برد اما با ؟؟؟؟ حرکتش ناتمام ماند. به زودی یک باور عمومی رواج پیدا کرد که کار سینما را باید خارجی­ها به عهده بگیرند و روسی خان، آقایف، ژرژ اسماعیلف، السکاندر لوین، امیل سورکف، آرنولد یاکوبسن و ... شکل گرفتند. در کار فیلمسازی هم وضع به همین منوال بود، در شروع باز هم یک روسی الاصل قطب بود و دست هموطن دیگرمان را هم هندی­ها کیلومترها دورتر گرفتند. روز دوازدهم ذی الحجه 1317، مظفرالدین شاه قاجار از تهران به قصد اروپا حرکت کرد. او پس از سیاحت مفصل در اغلب ممالک اروپا، در اوایل تابستان 1279 به چشمه­های معدنی شهر معروف «کنترکس ویل» فرانسه رفت، مشغول معالجه شد و در همین ایام بود که سینما را شناخت. در سفرنامه­ی مظفرالدین شاه می­خوانیم که شاه روز یکشنبه 17 تیر ماه 1279 به اتفاق میرزا ابراهیم خان عکاسباشی به تماشای دستگاه سینمو فتوگراف ولانترن ماژیک رفته است. این حادثه 5 سال بعد از ازدواج اختراع برادران لومیر در پاریس رخ داده است. میرزا ابراهیم خان عکاسباشی اولین فیلمبردار ایرانی، متولد مرداد 1253 در تهران و متوفی به سال 1294 در چابکسر قزوین است. میرزا ابراهیم پسر میرزا احمد ضیع السلطنه، عکاسباشی دربار ناصرالدین شاه بود. در مورد ضیع السلطنه روایت شده است که او بدون اجازه­ی ناصرالدین شاه با معیرالممالک به اروپا سفر کرد و شاه به هر دو غضب کرد. معیرالممالک بازگشت ولی ضیع السلطنه حدود ده سال در اروپا باقی ماند و پسرش میرزا ابراهیم خان از سن چهارده سالگی در پاریس به تحصیل عکاسی، گراورسازی و عکاسی روی چینی پرداخت و زمانی که سرانجام ناصرالدین شاه به پدرش رخصت بازگشت به وطن را داد، او نیز همراه پدر به تهران آمد و به دستور شاه در خدمت مظفرالدین میرزا که ولیعهد بود و در تبریز به سر می­برد درآمد. پس از کشته شدن ناصرالدین شاه، میرزا ابراهیم خان عکاس‌باشی با ولیعهد به تهران آمد. میرزا ابراهیم خان در سفر پدرش که در پاریس بسر می­برد ترتیب خرید دوربین را داد. میرزا ابراهیم خان اولین فیلم را در «اوستاند» بلژیک در مراسم جشن گل­ها فیلمبرداری کرد و سپس همراه با شاه به ایران بازگشت. شروع نمایش فیلم از همان روزهای نخست بازگشت مظفرالدین شاه لااقل در دربار و بعد رفته رفته نزد بزرگان و اشراف، به هنگام میهمانی­های عروسی و ختنه­سوران آغاز شد. نمایش فیلم در هر دفعه، غالباً دو بار و جداگانه یک بار برای مردها و یک بار برای زن­ها صورت می­گرفت. عکاس‌باشی ضمن نمایش مرتب فیلم در دربار و نزد اشراف، گاه و بی­گاه نیز به فیلمبرداری می­پرداخت.

اولین گام برای عمومی­شدن سینما توسط میرزا ابراهیم خان صحاف باشی در ایران وقتی سینما در آمریکا و اروپا، پنج سال پیش از تهیه­ی «سینما توگراف» به دستور مظفرالدین شاه و به وسیله­ی میرزا ابراهیم خان عکاسباشی، زاده شد، یک هنر اجتماعی بود و کوشش می­شد که توده­ی مردم هرچه بیشتر جلب آن شوند و به همین جهت ایجاد سالن­های ارزان قیمت یا استفاده از چادر برای جذب بیشتر تماشاگر، یکی از مهمترین هدف­ها بود (مثلاً ژرژه لیس فیلم سفر به ماه را زیر چادر نمایش داد). اما در ایران بر عکس، سینما ابتدا حالت اشرافی داشت و پادشاه آن را ابتدا در دربار و بعد نزد اشراف و اعیان رواج داد. اولین گام برای عمومی شدن سینما، به وسیله­ی مردی به نام میرزا ابراهیم خان صحاف باشی برداشته شد. این مهم در آذر ماه 1284 شمسی روی داد. او در خرداد ماه 1276 طی سفری شش ماهه که برای داد و ستد جواهر به دور دنیا رفته بود با سینما توگراف آشنا شد. یعنی دو سالی پس از رواج سینما توگراف، روز جمعه بیست و پنجم ذی الحجه­ی 1314 هجری قمری، در تماشاخانه­ی پاریس در لندن. صحاف باشی در بازگشت به ایران (حدود مهر ماه 1283 شمسی) نخستین سالن نمایش فیلم را در حیاط پشت مغازه­اش دایر کرد (سه راه مهنا ـ چهار راه مهنای فعلی در لاله زار نو، که تا خیابان ارباب جمشید ادامه داشت)، مشتریان او در این دوره از اعیان از جمله اتابک و علاء الدوله بودند و از فیلم­هایی که نمایش می­داد یکی داستان مردی بود که بیش از صد مرد را وارد کالسکه­ی کوچکی می­کرد و یا از مرغی بیش از بیست تخم می­گرفت و این فیلم­های فانتزی، نوع معمول کمدی­ها آن زمان بود. صحاف باشی در ماه رمضان 1322 ـ نوامبر 1904، در اوایل خیابان چراغ گاز (امیرکبیر فعلی) سالنی باز کرد که یقیناً نخستین سالن عمومی سینما در ایران است. معروفست که مقابل درب ورودی سالن نمایش ـ دالان سینما ـ سه دستگاه جهان­نما قرار داشت که تماشاگران از سوراخی که در آن تعبیه شده بود، تصاویری برجسته می­دیدند. از فیلم­هایی که در این سالن ـ که معمولاً فقط شب­ها باز بود و در آن لیموناد و سایر آشامیدنی­ها به فروش می­رسید ـ به نمایش در می­آمد می­توان از فیلمی یاد کرد که در آن مردی مشغول جارو کردن کوچه­ای است، در این حال ماشین جاده صاف کنی از راه می­رسد و او را زیر می­گیرد و جارو کش به صورت باریک و بلند در می­آید. بعد یکی از روی چهار پایه­ای با تخماخی روی سرش می­کوبد و مرد این بار کوتاه و چاق می­شود! ... اصولاً بیشتر فیلم­های این سالن از محصولات کمپانی «پاته» بود. این سینما یک ماه رمضان فعالیت داشت و بلیت­هایش یک، دو، سه و پنج ریال بود. یکی از اولین تماشاگران سینمای چراغ گاز تعریف می­کند که وقتی تماشاگران سر جای تعیین شده نمی­نشستند، صحاف باشی که همواره لباده­ی بلند سیاه رنگی به تن داشت با صدای بلند می­گفت: «حیا کنید، بروید سر جایتان، آهای یک قرانی­ها بروید سر جایتان ...» عمر سینمای چراغ گاز که تماشاگرانش آدم­های نسبتاً پولداری بودند تنها یک ماه رمضان بود. دو روایت برای تعطیلی زودرس سالن چراغ گاز در دست است: در روایت نخست، حاکی از آن است که با بذگویی گروهی از مردم که تأسیس سالن سینما را در خیابان چراغ گاز بی­دینی می­دانستند، شیخ فضل­الله نوری به تکفیر سینما می­پردازند و صحاف باشی به ناچار سینمایش را تعطیل می­کند. روایت دوم این است که چون صحاف باشی از مبارزان مشروطه خواه بود، به لحاظ درگیری­هایی که با دربار داشت، با بدگویی­هایی که از «سینما» شد، بهانه­ای به دست درباریان داد تا سینمایش را به تعطیلی بکشانند. صحاف باشی به دنبال این حادثه، پروژکتور خود را به آرتاشس پاتما گریان (اردشیر خان) واگذار کرد. درباره­ی پایان راهِ میرزا ابراهیم خان صحاف باشی، نقل است که: «صحاف باشی پولی از ارباب جمشید گرفت و خانه عیاش را به عنوان رهن یا بیع شرط به ارباب جمشید داد، مدت منقضی شد، ارباب جمشید در مقام تصرف خانه برآمد، صحاف باشی عریضه­ای حضور شاه عرض کرد که ارباب جمشید طلبی از من دارد و می­خواهد خانه سی­هزار تومانی عیال مرا در عوض چهارده هزار تومان ببرد. مستدعی است که دستخط مبارک را صادر فرمایند که مهلتی به من بدهد تا به مروز طلب او را بپردازم». حکم جوابیه و دستخط این بود: جناب اشرف اتابک اعظم ـ صحاف باشی را زنجیر کنید، تا طلب ارباب جمشید را بپردازد. صحاف باشی را گرفته و حبس نمودند، تا توسط آقایان علماء او را از زندان خارج نموده، در خانه شریف­الدوله که رئیس محاکمات خارجه بود محترماً حبس نمودند». صحاف باشی در خانه­ی شریف­الدوله ماند و سرانجام پس از تحمل رنج­های معنوی و مادی بسیار و دلسوختگی تمام از وضع سیاسی ایران، اقدام به فروش اموال و اجناس خود کرد و وسایل کارخانه­ی ورشوکاری و تماشاخانه و دستگاه سینما توگراف و فیلم­ها و غیره را فروخت. سپس تحت­ الحفظ در سال 1286 شمسی از ایران تبعید و راهی کربلا شد و پس از مدتی نیز به همراه همسر و فرزندانش به هند مهاجرت کرد. دو سال بعد از میرزا ابراهیم خان صحاف باشی سرانجام این روسی خان بود که توانست سینما را رواج دهد. مهدی روسی خان، نام ایرانی یکی از تکنسین­های عکاسخانه­ی عبدالله میرزا قاجار است که نام اصلی­اش «ایوانوف» بود. او در مهر ماه سال 1254 هجری شمسی، در تهران متولد شد. پدرش انگلیسی و مادرش از تاتارهای روس بود. مدتی شاگرد عبدالله میرزا بود که بعد از درگذشت مظفرالدین شاه و آغاز سلطنت محمدعلی شاه و کنار رفتن میرزا ابراهیم خان عکاسباشی به ریاست بخش عکاسی دارالفنون (در طبقه­ی فوقانی داروخانه­ی شورین) و همچنین مقام عکاسباشی دربار دست یافته بود. این عکاسخانه (عکاسخانه­ی مدرسه­ی مبارکه­ی دارالفنون) تا اوایل مشروطیت دایر بود و ایرانوف (روسی خان) نیز در آن فعال بود. مهدی روسی خان بعد از مدتی، خود (در فروردین ماه سال 1286) دست به تأسیس عکاسخانه زد. ایوانوف به خاطر عکس­هایی که از نجبا و اشراف برداشته بود، از محمدعلی شاه عنوان روسی خان را دریافت داشته بود و به زودی توانست به کارش رونق بدهد. در همین زمان ـ سال 1286 شمسی ـ دو روسی به افتخار ولیعهد (احمد میرزا) دو فیلم در تالار آئینه­ی قصر گلستان نمایش دادند.

اولین مدرسه بازیگری ایران «مدرسه آرتیستی» و «آبی ورابی» اوایل سال 1308، اوانس اوگانیانس به همراه دخترش زما از طریق مشهد وارد تهران شد. سینماها در تهران سه سال پس از آغاز سینمای ناطق، همچنان به نمایش فیلم­هیا صامت مشغولند. هنرپیشگان سرشناس: هارولد لوید، چارلی چاپلین، می مارش، استم قرانت (ویلیام دزموند تایلور)، ریچارد تالماج، ایوان ماژوخین، انی اندورا و پات و پاتاشون هستند. اوگانیانس که ظاهراً مقوله­ی کارش سینماست، پس از بررسی­های مقدماتی در می­یابد که مرکزی تحت عنوان «فدراسیون بین المللی مجامع تحقیقات علمی» از چهار سال پیش به این سو در تهران فعال است. لذا عضویتش را می_­پذیرد و بزودی با توجه به سوابقش در زمینه­ی کار سینما در شوروی و بعد در ایران، در جمع هیأت عالیه­ی فدراسیون قرار می­گیرد. اوگانیانس به زودی با هموطن دیگر مهاجرش گریشا ساکوارلیدزه که قبلاً به تابعیت دولت ایران درآمده است، آشنا می­شود. او فکر تأسیس مدرسه­ی سینمایی و سپس تولید فیلم را به مرحله­ی عمل در می­آورد، کاری که چندی قبل از او، علی وکیلی قادر به انجامش نشده بود. سرانجام اوگانیانس در بیستم اردیبهشت 1309 کار مدرسه را آغاز می­کند. مراجعه­ی بیش از صد و پنجاه نفر باعث می­شود که اوگانیانس کلاس­های متعددی را که لازمه­ی این امر است؛ از موسیقی، بازیگری، ورزش، فیلمبرداری، ژیمناستیک و رقص و ... ایجاد کند، ولی شاگردان به تدریج طی ماه نخست، تحلیل می­روند، اما اوگانیانس به تعداد باقی­مانده­ی شاگردانش (که فقط هیجده نفر هستند) راضی و قانع است. سرانجام سعایت­ها و بدگویی­ها و مشکلات که بیش از اندازه­ی ظرفیتش است او را ناچار از عکس­العمل می­سازد و هنوز بیش از یک ماه از افتتاح نخستین دوره­ی مدرسه­ی آرتیستی سینما نمی­گذرد که اوگانیانس از پنجم تا سیزدهم تیر ماه 1309، سه بار آگهی «مدرسه آرتیستی سینما» را (وزارت معارف او را ناچاره از انتخاب عنوان «پرورشگاه آرتیستی سینما» و بعد «ورزشگاه آرتیستی سینما» کرده بود) منتشر می­کند و خود نیز برای نخستین بار مقاله­ای را انتشار می­دهد و در آن در کنار اشاره به مشکلاتش، امیدواری و خوشبینی­هایش را به آینده­ی کاری که شروع کرده، ابراز می­دارد.

سینمای ایران

نخستین فیلم صدادار فارسی، فیلم دختر لر بود که در سال 1317 خورشیدی توسط عبدالحسین سپنتا ساخته شد.

ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال1279 هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه سر آغازی برای سینمای ایران به حساب می‌آید، هر چند ساخت اولین سالن سینمای عمومی تا سال 1291 اتفاق نیفتاد. تا سال 1308 هیچ فیلم ایرانی ساخته نشد و اندک سینماهای تاسیس شده به نمایش فیلم‌های غربی که در مواردی زیر نویس فارسی داشتند می‌پرداختند. نخستین فیلم بلند سینمایی ایران به نام «آبی و رابی» در سال 1308توسط آوانس اوگانیانس، با فیلمبرداری خان بابا معتضدی ساخته شد.

در سال1311 خورشیدی اولین فیلم ناطق ایرانی به نام «دختر لر» توسط «عبدالحسین سپنتا» در بمبئی ساخته شد. استقبالی که از این فیلم شد، مقدمات ساخت چند فیلم ایرانی دیگر را فراهم کرد. تغییر جو سیاسی کشور طی سالهای 1315 تا 1327 و اعمال سانسور شدید و مواجهه با جنگ جهانی دوم فعالیت سینمای نوپای ایران را با رکود مواجه ساخت. هر چند نباید از نظر دور داشت که تا این دوره هنوز سینما در ایران جنبه عمومی نیافته بود و استفاده از معدود سینماهای موجود در تهران و شهرهای بزرگ، تقریبا مختص اشراف و اقشار خاصی از جامعه بود. از طرف دیگر در بین سازندگان فیلم نیز خط فکری خاصی وجود نداشت و به جز سپنتا که به دلیل ویژگی‌های فرهنگی وی عناصر ادبیات کهن ایران در ساخته‌های وی به چشم می‌خورد، در بقیه موارد فیلم‌های ساخته شده عمد تاً اقتباسی ناشیانه از فیلمهای خارجی بود.

در سالهای بعد از 1322 فعالیت‌های فیلمسازی به دلیل تاسیس چند شرکت سینمایی توسط تعدادی سرمایه‌گذار و همچنین عمومی تر شدن سینما در بین مردم، گسترش یافت. اما متاًسفانه از آنجایی که در این گسترش توجه به درآمد و سود حاصل از سرمایه گذاری از یک طرف و وضعیت سیاسی جامعه از بعد از کودتای 28 مرداد و تحدید آزادیها، یعنی مهمترین عنصر توسعه فرهنگی، سینمای ایران عمدتاً با محصولاتی عوام پسند و بی محتوا مواجه شد و این عناصر جزو سنت رایج فیلم سازی در این دوره گردید. خوشبختانه در سالهای بعد با فعالیت فیلمسازانی چون ساموئل خاچیکیان، هوشنگ کاووسی، فرخ غفاری، ابراهیم گلستان، سهراب شهید ثالث، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، فریدون رهنما و علی حاتمی جریان فرهنگی تازه‌ای در فیلمسازی ایران آغاز گشت، که تا حدودی جدا از سنت رایج عوام پسندانه در ایران اقدام می‌نمود.

دهه چهل و پنجاه

تاًسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در 1348 فرصت مناسبی برای شکل گیری سینمای فرهنگی در ایران شد. هم‌کاری یونسکو با این کانون به عنوان توزیع کننده فیلم‌های کودکان در ایران که با اعزام نورالدین زرین‌کلک به بلژیک عملی گردید، تأثیر مهمی بر ارتقاء سطح فرهنگی کانون گذاشت. جریان فرهنگی شکل گرفته از سوی سینماگران پیش‌رو هم‌راه با ایجاد کانون پرورش فکری و همچنین کاهش استقبال عمومی از عناصر سرگرم کننده‌ای چون خشونت، سکس، جاهل مسلکی در بین اقشار جوان و بخصوص قشر تحصیل‌کرده کشور عواملی بودند دست در دست هم جریان نو و سازنده‌ای را در سینمای ایران طی سال‌های 50 تا 57 به وجود آوردند. سهراب شهید ثالث، بهرام بیضایی، عباس کیارستمی، خسرو سینایی، کامران شیردل، داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، علی حاتمی، امیر نادری و... از افرادی بودند که با بهانه‌های غیر مادی نقش اساسی در این جریان داشتند و مقدماتی را فراهم نمودند تا سینمای ایران گام‌های مهمی در سال‌های بعد بر دارد.

سینمای پس از انقلاب

بعد از انقلاب طی سالهای 1357 تا 1362 بدلیل نبودن ضوابط تدوین شده فیلمسازی، سینمای ایران تقریبا در وضعیتی نابسامانی بسر می‌برد. پس از سال 1362 با تدوین ضوابط فیلمسازی که با توجه به شرایط پس از انقلاب تنظیم شده بود، عناصری چون خشونت و سکس را اجباراً از سینمای ایران خارج ساخت و از طرف دیگر به دلیل مصادره بسیاری از سینماها و شرکت‌های تولید فیلم و اعمال نظارت دولتی بر آنها به طور غیر مستقیم نقش عامل سودآوری در سینما کمرنگ تر شد. این عوامل همراه با تکامل کیفی فیلمسازان دهه پنجاه چون عباس کیارستمی، بهرام بیضایی و داریوش مهرجویی تاثیر مثبتی بر روند فیلمسازی در ایران گذاشت که با توجه به محدودیت‌ها، محصولات بدیعی را آفریدند و تحسین منتقدان جهانی را به همراه داشت. در این دوره فیلمسازان جوانی چون محسن مخملباف، ابراهیم حاتمی کیا، جعفر پناهی، مجید مجیدی و ابوالفضل جلیلی که با تمایلات مختلف پا به عرصه فیلمسازی گذاشتند و به مرور با مطالعه و پشتکار توانستند به صورتی هنرمندانه عناصر این هنر را بکار بگیرند، نقش موًثری در این تحول ایفا نمودند.

همچنین برقراری منظم سالانه دست کم یک جشنواره بین‌المللی فیلم که در بهمن ماه هر سال به نام جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در کشور برگزار می‌گردد نیز در ایجاد علاقه به سینما در قشر جوان کشور از یکسو و توسعه این هنر نقش مهمی ایفا نموده‌است.

نقطهً اوج موفقیتهای بین‌المللی سینمای ایران در این دوره را باید نامزدی مجید مجیدی در مراسم جوایز اسکار سال 1998 و اهدای جایزه نخل طلایی جشنواره بین‌المللی کن فرانسه در سال 1997 به عباس کیارستمی برای فیلم طعم گیلاس (این جایزه بصورت مشترک به عباس کیارستمی و یک فیلمساز ژاپنی تعلق گرفت) دانست. از دیگر موفقیتهای بین‌المللی سینمای ایران طی این دوره می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جایزه پلنگ طلایی جشنواره لوکارنو، سویس، 1997، به فیلم «آیینه» ساخته جعفر پناهی.
  
• جایزه بزرگ بهترین فیلم در جشنواره فیلم سه قاره نانت، فرانسه، 1996 به فیلم «یک داستان واقعی» کار ابوالفضل جلیلی.
  
• جایزه دوربین طلایی جشنواره کن، فرانسه، 1995، به فیلم «بادکنک سفید» اثر جعفر پناهی.
  
• جایزه روبرتو روسیلینی در جشنواره کن، فرانسه، 1992به عباس کیارستمی به خاطر مجموعه آثارش. جایزه فرانسوا تروفو در جشنواره فیلم جیفونی، ایتالیا، 1992، به عباس کیارستمی به خاطر مجموعه آثارش.
  
• جایزه بزرگ بهترین فیلم جشنواره سه قاره نانت، فرانسه، 1989، به فیلم «آب، باد، خاک» ساخته امیر نادری.
  
• جایزه بزرگ بهترین فیلم جشنواره سه قاره نانت، فرانسه، 1985، به فیلم «دونده» اثر امیر نادری.

از دیگر تحولات کمتر سابقه دار در سینمای ایران طی سالهای بعد از انقلاب حضور جدی تر فیلمسازان زن مانند رخشان بنی‌اعتماد، پوران درخشنده و تهمینه میلانی است.

چارلی چاپلین

سِر چارلز اسپنسر چاپلین (16 آوریل 1889 - 25دسامبر 1977) یکی از مشهورترین بازیگران و همین‌طور یک کارگردان و موسیقی‌دان برجسته? هالیوود و برنده? جایزه اسکار است. اکثر فیلم‌های او کمدی و صامت هستند. چاپلین در زمینه سینما بیش از ?? فعالیت کرد که شروع فعالیتهای وی از سالن ویکتوریا انگلستان بعنوان پسربچه‌ای آغاز شد و تا سن ?? سالگی ادامه یافت. وی در سال ???? بهمراهی تعدادی از دوستان سینمایی اش اتحادیه سینماگران را تاسیس کرد. در کتابی تحت عنوان چاپلین: یک زندگی ???? ,مارتین سیف می‌نویسد: چاپلین فقط بزرگ نبود, او غولی بود.

دوران جوانی

چارلی آواز خواندن را از مادرش می‌آموزد. پدرش یک الکلی می‌شود و کمتر با چارلی ارتباط دارد. بعدها مادر چاپلین دچار بیماری روانی می‌شود و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری می‌شود. مستخدمه? پدر , چارلی را به همراه برادرش به مدرسه می‌فرستد و پدر زمانی که چارلی ?? ساله بود , می‌میرد. بیماری مادر چاپلین از آنجایی آغاز می‌شود که در یکی از اجراهای زنده تئاتر در لندن که برای سربازان اجرا می‌شد , یکی از اجسامی که سربازان مست به روی صحنه پرتاب می‌کردند به سر مادر برخورد می‌کند و مادر چاپلین خون آلود به پشت صحنه می‌رود و اشک می‌ریزد. چاپلین پنج ساله به روی صحنه می‌رود و تماشاچیان عصبانی را با خواندن آهنگی سرگرم و آرام می‌کند. با بستری شدن مادر , چارلی و برادرش رابطه? عمیق تری پیدا کردند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همین سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار می‌کردند , مشغول به کار شدند. سالهای پس از مرگ مادر و فقر و استیصال برادران چاپلین تاثیر زیادی بر فضای فیلمهای چاپلین در سالهای بعد می‌گذارد. در سال ???? مادر می‌میرد. زمانی که ? سال از انتقال وی توسط پسرانش به هالیوود می‌گذرد. بعدها چارلی از وجود برادری ناتنی از سمت مادر آگاه می‌شود به نام ویلر دریدن که بعدها این برادر به مابقی برادران در هالیوود و استودیو چاپلین می‌پیوندد.

آمریکا

چاپلین آمریکا را از سال ???? تا ???? به همراه فرد کارنو دوره کرد و نمایش تئاتر اجرا می‌کرد. در زمان همکاری با شرکت کارنو , چاپلین در آمریکا هم اتاقی استن لورل بود. استنلی به انگلیس باز می‌گردد اما چاپلین در آمریکا می‌ماند. در سال ???? بازی چاپلین مورد توجه یکی از فیلم سازان قرار می‌گیرد و از آن پس با شرکت فیلم سازی کی استون همکاری می‌کند. وی نخستین فیلمش را با نام ساختن یک زندگی که فیلم کمدی بود در سال ???? آغاز می‌کند. در این کمپانی و با این فیلم چاپلین به شهرت سریعی می‌رسد.

بازیگر پیشرو

در سال ???? با کمپانی کی استون چاپلین سه فیلم بازی کرد و به موفقیت‌های چشمگیری رسید. خود در زندگی‌نامه‌اش اینچنین می‌نویسد:

من هیچ ایده‌ای درباره? چهره‌پردازی و لباسم نداشتم. لباسی که در فیلم اول داشتم را دوست نداشتم. در راه لباس خانه به این نتیجه رسیدم که شلوار بگی گشاد بپوشم و کفشهای بزرگ و کلاهی خاص. می‌خواستم همه چیز با هم در تضاد باشد. کتی تنگ و کلاهی کوچک و کفشی بزرگ. نمی‌دانستم باید پیر به نظر بیایم یا جوان؟ اما وقتی یاد حرف کارگردان افتادم که می‌خواست کمی بزرگتر از آنچه هستم به نظر بیایم, پس یک سبیل اضافه کردم. نمی‌دانستم چه شخصیتی باید داشته باشم، اما زمانی که لباسها را پوشیدم , خود لباسها احساسی به من داد که شخصیت را دیدم. آغاز به شناختنش کردم و زمانی که به روی صحنه می‌رفتم , کاملا متولد شده بود.

فیلمهای نخست به سبک مک سنت که کارگردان بود , از فضای کمدی جسمی و ژست‌های اغراق شده استفاده می‌کرد. کم کم چاپلین برای این کمپانی فیلم سازی کرد و بعنوان کارگردان فیلمهای کوتاه بیش از ?? فیلم ساخت. چاپلین مورد توجه بسیاری از فیلم سازان و نویسندگان قرار گرفت.

شخصیت چاپلین بیشتر به عنوان «آواره» شهرت یافت که در زبانهای مختلف دنیا مفهومی به مانند فردی ولگرد با رفتارهای پیچیده اما بزرگ منشانه داشت. در سال ???? چاپلین با یک کمپانی تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فیلم‌های بلندتری شد. در سال ???? کمپانی فیلم موچوال مبلغ ??? هزار دلار با چاپلین قرارداد بست و در مدت ?? ماه وی ?? فیلم بلندمدت کمدی برای آنها ساخت که در این نوع از ویژگی ممتازی در تاریخ سینما برخوردار بودند. در واقع تمام فیلمهای که در این کمپانی ساخته شد, به یک اثر کلاسیک سینمای کمدی تبدیل شدند. در پایان این سالها آمریکا وارد جنگ جهانی شد و چاپلین دوره? جدیدی از سینمای خود را با دوستانی آغاز کرد. از سال ???? چاپلین در استودیو خود مشغول به کار شد. تمام فیلمهای پیشین دوباره ویرایش و کات شدند و در سال‌های مختلف موسیقی و تدوین جدید صورت گرفت.

دیکتاتور بزرگ

نخستین فیلم کاملا ناطق چاپلین بود که در اوضاع نابسامان جهانی در دهه چهل، اثری ضد نازی بود. این فیلم در مورد دیکتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی آدنوید هینکل، دیکتاتور کشور خیالی تامانیا است که دست به کشتار یهودی‌ها می‌زند و اروپا را درگیر جنگ می‌کند. برخی این فیلم را نپسندیدند و برخی جنبه سیاسی آن را جدی و برخی آن را به قدر کافی جدی نگرفتند. با این حال این فیلم از نظر تجاری محبوبیت فراوانی پیدا کرد و چاپلین را هم‌چنان به عنوان یک ستاره در اوج نگاه داشت.

بزرگ ترین الماس جهان آفتاب است،که خوشبختانه بر گردن همه می درخشد.چارلی چاپلین.

سلام بر خدام الاهل بیت عصمتو طهارت!

در این پست چندین مداحی زیبا ویژه ایام فاطمیه را برای دالنود قرار داده ام امیدوارم دانلود کنید و در این ایام سوگواری اهل بیت کمال استفاده را ببرید.

برای دیدن لیست مداحی ها و دانلود اینجا کلیک کنید....

این فونت زیبا جهت کارهای گرافیکی کاربرد فراوان دارد بدون هیچ توضیح بیشتر توجه شما را به نمونه این فونت که در زیر آمده جلب میکنم.

برای دانلود این فونت زیبا کلیک کنید...

بدون شرح!

دختر شایسته 2010  فرانسه: ایرانی!!!!

انگار ما هرچقدر در صادرات غیر نفتی موفق نبودیم ،
در صادرات "
زیبارویان " از برنامه جلو افتادیم !!

نازنین
افشین جم دختر شایسته چند سال پیش کانادا و دختر شایسته سال گذشته هند
که یک ایرانی دورگه بودرا که یادتان نرفته ... اخیرا هم یک ایرانی عنوان

Miss France 2010 را کسب کرده است.

الهام
لعلیان پور ( شاید هم لالیان پور)Elham Lalianpoor

برای دیدن عکسها اینجا کلیک کنید...

متن کامل سخنرانی فاطمیه آیت الله العظما وحید خراسانی

مقام صدیقه کبری فاطمه زهرا(س) مقام بسیار بزرگی است. ایشان بر گردن مسلمانان حق بزرگی دارند.

ولی متأسفانه آنگونه که مستحق است این حق را ادا نکرده‌ایم، از آن می‌ترسم که محکمه‌ای در دنیا که قاضی آن حضرت صاحب الزمان، ارواحنا له الفداء، و یا در آخرت که قاضی آن خداوند تبارک و تعالی باشد تشکیل شود و ما را مورد سؤال قرار دهند که آیا برای ادای حقتان نسبت به حضرت فاطمه زهرا(س) کاری انجام داده‌اید؟ حتی به مقدار اعتراف یک فقیه سنی؟ می‌ترسم که آن زمان جوابی نداشته باشیم.

در این پست فونت بسیار زیبا narenj را قرارداده ام که در کارهای گرافیکی و متن های فانتزی کاربرد فراوان دارد. نمونه این فونت فوق العاده زیبا را در زیر مشاهده می کنید

برای مشاهده لینک دانلود و دانلود اینجا کلیک کنید...